Syn Zamindara Narayana Mukherjee, Devdas (Shahrukh Khan) dorastał w otoczeniu wioski Taj Sonapuri w towarzystwie pięknej Paro (Aishwarya Rai). Kiedy między nimi zaczyna rodzić się uczucie silniejsze niż tylko przyjaźń, Devdas zostaje wysłany przez rodzinę do Londynu w celach edukacyjnych. Kiedy powraca z Anglii Paro wciąż na niego czeka. Jednak pomysł ślubu z Paro nie podoba się rodzinie Devdasa... Od tego momentu rodzi się niechęć pomiędzy dwoma rodzinami... A tłumienie uczuć nie może przynieść nic dobrego...


Ciekawostki:

Propozycję zagrania Chunnilala (Jackie Shroff) otrzymali Saif Ali Khan i Govinda.
Rolę Devdasa początkowo proponowano Salmanowi Khanowi, ale odmówił.
To pierwszy współczesny film z Bollywood, który otrzymał zaproszenie do Cannes.
W czasie kręcenia filmu maszyna do robienia wiatru ścięła głowę jednemu z członków ekipy i poważnie zraniła innego. Spryskana krwią aktorka Aishwarya Rai doznała szoku i musiał ją ratować Salman Khan, jej ówczesny narzeczony.
Podczas kręcenia filmu Madhuri Dixit (kurtyzana Chandramukhi) była w połowie ciąży z pierwszym dzieckiem.
Sekwencja, w której Sumitra (Matka Paro), tańczy przed gromadą gości w domu Devdasa, była zainspirowania koszmarem sennym reżysera, Sanjay'a Leela Bhansaliego, o absolutnym upokorzeniu jego matki.
Reżyser Sanjay Leela Bhansali oferował Kareenie Kapoor rolę Paro, ale jej nie przyjęła.
Plan domu kurtyzany Chandramukhi skonstruowano dookoła jeziora. W rezultacie woda w jeziorze zaczęła wysychać i trzeba było wypełniać je regularnie galonami wody. Ponadto mostek zbudowany w poprzek jeziora miał tendencję do tonięcia w najbardziej nieodpowiednich momentach.
Delikatny witrażowy dom Paro wznoszono od listopada do czerwca, w bezpiecznych miesiącach bez monsunów, według obliczeń Bhansali'ego. Jednak podczas tych miesięcy były cztery niespodziewane deszcze, które zmywały kolory na witrażach i trzeba je było regularnie poprawiać. Ponadto wózki do kamer użytych w filmie, jeżdżące po delikatnych podłogach, powodowały wiele pęknięć.
Normalnie w filmie używa sie 2-3 generatory, ale przy tej produkcji użyto 42. Użycie wszystkich naraz na planie spowodowało w Bombaju panikę. Ponadto w filmie użyto 2500 świateł, 700 ludzi za nie odpowiedzialnych i ogromną ilość młodszych artystów.
Ismail Darbar i Sanjay Leela Bhansali komponowali muzykę przez 2,5 roku. Każdą piosenkę miksowano 8-9 razy, a jej nagranie trwało 10 dni.
Bogaty w klejnoty strój Chandramukhi ważył w pierwotnej wersji 30 kilo i Madhuri Dixit nie była w stanie w nim tańczyć, mimo podjętych wysiłków. W końcu strój przerobiono na lżejszy, ważący 16 kilo.
Budowanie różnych dekoracji trwało 7 - 9 miesięcy.
Na planie 3 razy wybuchały niewielkie pożary, spowodowane przez generator i ogień z lampek.
Film powstał na podstawie powieści z 1917 roku o tym samym tytule, której autorem jest Sarat Chandra Chattopadhyay. Powieść ta jest jest jedną z najpopularniejszych w Indiach, a jej bohaterowie na stałe wpisali się do hinduskiej kultury. Np. Mówi sie o kimś, że jest jak Devdas, jeżeli się przesadnie nad sobą użala.